Pielgrzymka ponownie ruszy z Ostrołęki. Tego nie było od lat

LIST PASTERSKI BISKUPA ŁOMŻYŃSKIEGO Z OKAZJI 39. PIESZEJ PIELGRZYMKI ŁOMŻYŃSKIEJ NA JASNĄ GÓRĘ

Umiłowani Bracia i Siostry! Drodzy Pielgrzymi!

Obecny rok duszpasterski i towarzyszące mu hasło: „Wierzę w Kościół Chrystusowy” jest dla nas okazją do odkrycia piękna i bogactwa Kościoła oraz prawdy o tym, że każdy z nas ma w Kościele swoje własne miejsce i zadanie do wypełnienia. Wszyscy na mocy chrztu należymy do Kościoła pielgrzymującego, który drogą wiary, nadziei i miłości zmierza ku swemu Panu, ku Zmartwychwstałemu. Nasze pielgrzymowanie do Królestwa Niebieskiego już tu na ziemi jest doświadczeniem spotkania z miłującym nas Panem, Ojcem Miłosierdzia, który pochyla się nad każdym z nas z czułością, który nieustannie jest przy nas przez swoje Słowo, i który ofiarowuje nam Siebie w swoim Synu.

Pielgrzymowanie jest głęboko zakorzenione w historii narodu wybranego. Podejmował on drogę, która była dla niego spotkaniem z Bogiem, ale też zmaganiem z przeciwnościami, własnymi ograniczeniami, doświadczeniem wzlotów i upadków, a także dorastaniem w wierze. Drugim motywem pielgrzymowania tegoż narodu była Jerozolima, a w niej świątynia. „Uradowałem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pańskiego!» Już stoją nasze nogi w twych bramach, o Jeruzalem” – czytamy w Psalmie 122,1. Pielgrzymowanie do świątyni oznaczało związek z centrum kultu, związek z Bogiem, który wziął pod szczególną opiekę naród Izraela.

Bracia i Siostry! Jako że jesteśmy Kościołem pielgrzymującym ku Ojcu Niebieskiemu, wędrówka wpisana jest także w naturę naszego życia chrześcijańskiego. Od momentu chrztu, gdy weszliśmy przez bramę sakramentalną do wspólnoty Kościoła, otworzyła się przed nami piękna i fascynująca droga, na której doświadczamy bliskości Boga oraz bliskości wspólnoty braci i sióstr, którą jesteśmy jako uczniowie Chrystusa. Pielgrzymka wyraża naszą chrześcijańską tożsamość. Podejmujemy indywidualnie i jako wspólnota drogę, która niesie ze sobą różne doświadczenia: radości i smutki, wzloty i upadki, świętość i grzech, łaskę i słabość.

Pielgrzymowanie wymaga wysiłku i hartu ducha. Jednocześnie jest doświadczeniem siły i mocy Bożej łaski, która objawia się w pięknie wspólnoty Kościoła. Wiedzą o tym pielgrzymi, którzy wybierają się na szlak do tronu Jasnogórskiej Pani. To szczególne doświadczenie Boga przez miłość do Matki Bożej, modlitwę, rozważanie słowa Bożego, uczestnictwo w Eucharystii i doświadczenie żywego Kościoła na drodze tych szczególnych rekolekcji, zawsze owocuje duchowym wzrostem. Choć łomżyńska pielgrzymka na Jasną Górę jest czasem wysiłku, pracy nad własnym charakterem, mierzeniem się z własną ograniczonością i ciągłym dążeniem ku doskonałości, to jednocześnie stwarza możliwość duchowego odpoczynku. Jest to możliwe dzięki wierze i doświadczeniu wspólnoty z Bogiem oraz z braćmi i siostrami pielgrzymami.

Każdego roku słyszę wiele pięknych świadectw osób, dla których pątniczy szlak stał się okazją do umocnienia wiary i doświadczenia bliskości Boga we wspólnocie żywego Kościoła. To właśnie wiara w Kościół Chrystusowy jest dla każdego człowieka siłą ducha. Źródło tej siły to otwarte Serce naszego Zbawiciela, z którego czerpiemy zdroje łask na drodze naszego pielgrzymowania ku niebu, ku świętości; źródło tej siły to miłość Chrystusa, której doświadczamy w Kościele i przez Kościół – miłość, którą wzajemnie się obdarowujemy we wspólnocie uczniów Pana.

Trzydziestodziewięcioletnia historia pielgrzymowania z diecezji łomżyńskiej na Jasną Górę to przede wszystkim historia osób tworzących tę niezwykłą wspólnotę w drodze ku Maryi, Matce Kościoła. Jest to historia doświadczenia konkretnego człowieka, pielgrzyma, który swoją codzienność pragnie związać z Chrystusem i Jego Matką. W Ewangelii wg św. Mateusza Jezus ukazany jest jako pielgrzym, który udaje się do Egiptu i z niego powraca. Chrystus aktualizuje w ten sposób życie swojego ludu. W Jego czasach oznaczało to związanie z historią narodu izraelskiego, do którego należał. Dla nas, Jego uczniów, motyw pielgrzymowania Jezusa oznacza Jego wejście w nasze życie, w naszą codzienność.

Drodzy Bracia i Siostry, kochani Pielgrzymi! Piesza pielgrzymka, która wyruszy 1 sierpnia br. z Łomży i Ostrołęki na Jasną Górą, jest szczególną drogą, która wiedzie do Jezusa przez Maryję. Ona zawsze wskazuje na swego Syna i swoim przykładem uczy nas, jak codzienność związać z wolą Boga. Tegoroczna pielgrzymka niech będzie dla wszystkich uczestników doświadczeniem piękna Kościoła, do którego należymy, i z którego czerpiemy życiodajną łaskę Chrystusa. Niech będzie czasem spotkania w atmosferze bliskości i miłości z braćmi i siostrami pątnikami oraz z tymi, którzy na trasie pielgrzymki będą dla Was otwierać swoje serca i domy.

Zachęcam i zapraszam Was, Bracia i Siostry, do podjęcia trudu pielgrzymki, a komu czas lub inne okoliczności nie pozwalają na przejście całej trzynastodniowej trasy, niech dołączy do tej wspólnoty w drodze na jeden czy dwa dni. Pięknym zwyczajem jest także dołączanie wiele grup z parafii naszej diecezji do ostatniego etapu wędrówki z Żurawia do Częstochowy. Wiernych, którzy nie mogą pielgrzymować na Jasną Górę, zapraszam do włączenia się do grupy białej św. Jana Pawła II, która modlitewnie pielgrzymuje do duchowej stolicy naszego Narodu i wspiera pątników, gromadząc się w parafiach na Apelu Jasnogórskim. Tegoroczna pielgrzymka na Jasną Górę niech będzie pięknym świadectwem naszej miłości do Kościoła. Wszystkim pielgrzymom i organizatorom 39. Pieszej Pielgrzymki Łomżyńskiej na Jasną Górę z serca błogosławię i oczekuję na spotkanie na pielgrzymim szlaku.

+ Janusz Stepnowski
BISKUP ŁOMŻYŃSKI