Ceny mieszkań po I kwartale 2013 r. na rynku wtórnym [RAPORT]

W pierwszym kwartale 2013 roku ceny nieruchomości mieszkaniowych oferowanych na rynku wtórnym, w większości województw nadal notowały spadki. Największa różnica między średnią ceną z początku stycznia 2013 i końca marca 2013 wystąpiła w województwie dolnośląskim – cena różniła się o ponad 2,2 proc. Jedynie w przypadku województwa świętokrzyskiego wystąpił wzrost średniej ceny ofertowej mieszkania – o 1,2 proc.

Biorąc pod uwagę średnią cenę ofertową m.kw. mieszkania, w 10 miastach wojewódzkich obserwowano kontynuację spadków cen z zeszłego roku. Największy spadek cen w przeciągu I kwartału 2013 roku odnotowano m.in.: w Poznaniu – średnia cena na koniec marca 2013 wyniosła 5702 zł, będąc o 2,1 proc. niższa niż na początku roku oraz w Katowicach – średnia cena na koniec I kwartału wyniosła 4128 zł, będąc o 1,6 proc. niższa niż na początku roku. Ceny mieszkań oferowanych na największym rynku wtórnym w kraju – w Warszawie, wzrosły w ciągu całego I kwartału 2013 roku o niespełna 0,5 proc.

Natomiast w 6 miastach ceny uległy zauważalnym wzrostom. Były to: Warszawa, Olsztyn, Łódź, Kielce, Opole i Gorzów Wielkopolski. Największe wzmocnienie ceny metra kwadratowego mieszkania nastąpiło w Olsztynie, dając na koniec marca średnią cenę na poziomie 4683 zł (1,5 proc. więcej niż na początku roku) oraz w Opolu, dając cenę na poziomie 4322 zł (1,4 proc. więcej niż na początku roku).

Około 61 proc. polskich mieszkań z rynku wtórnego, oferowanych w I kwartale 2013 roku do sprzedaży miało ponad 12 lat, reszta to lokale wybudowane w ciągu ostatnich dwunastu lat. W związku  z powyższym konieczne jest wprowadzenie pojęcia mieszkań „nowych” i „starych” na rynku wtórnym.

Najwięcej lokali ponad dwunastoletnich proponowano do sprzedaży w województwie łódzkim – 79 proc. całej oferty rynkowej oraz w województwie kujawsko-pomorskim – 74 proc. wszystkich ogłoszeń. Na drugim biegunie było województwo lubuskie, gdzie około 55 proc. całej oferty sprzedażowej mieszkań na rynku wtórnym dotyczyło lokali, których wiek wynosił maksymalnie dwanaście lat. W przypadku budynków z cegły ich wytrzymałość szacowana jest na przynajmniej 90 lat, budynków o ścianach żelbetowych na około 100 lat. Jednak ostateczna wytrzymałość budynku w głównej mierze zależy od sposobu korzystania z lokalu.

ZOBACZ PEŁNY RAPORT

ZOBACZ RÓWNIEŻ OGŁOSZENIA SPRZEDAŻY NIERUCHOMOŚCI W OSTROŁĘCE