Zmarł O. Stefan Denkiewicz

2 grudnia zmarł STEFAN  DENKIEWICZ - pisarz,  tłumacz,  ojciec  pijar, ostrołęczanin. Urodził się 10 sierpnia 1932 roku w Ostrołęce – Wojciechowicach; syn Wincentego i Franciszki z domu Ciuchta. W czasie drugiej wojny światowej – w związku z brakiem szkół dla Polaków – uczyła go matka. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę w Szkole Podstawowej w Wojciechowicach, a następnie w Szkole podstawowej Nr 1 w Ostrołęce. W latach 1948 – 1950 uczył się w tutejszym Liceum Ogólnokształcącym im. S. Leszczyńskiego. W 1950 roku wyjechał do Krakowa, gdzie wstąpił do Zakonu Szkół Pobożnych, czyli Pijarów. Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 roku. W międzyczasie ukończył Liceum Ogólnokształcące Ojców Pijarów i pięcioletnie studia teologiczne. W latach 1967 – 1971 studiował katechetykę i pedagogikę rodziny na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Od 1973 roku do 1985 przebywał w Rzymie, gdzie był Radnym Przełożonego Generalnego Zakonu Pijarów, opiekując się placówkami Zakonu w Europie Środkowej i Wschodniej. W latach 1991 – 1995 pracował w parafii pijarskiej w Szczuczynie na Białorusi. Ostatnie lata spędził w Rzeszowie, gdzie m.in. wykładał języki obce nowicjuszom pijarskim O. Stefan Denkiewicz jest autorem pięciu powieści dla dzieci i młodzieży (ale także dla starszych czytelników), które powiązane są z Ostrołęką, a szczególnie z Wojciechowicami, poprzez miejsce akcji lub bohaterów:  Serce dla kanarków (Kraków, 2000),  Syn ratuje ojca. Opowieść nie tylko dla dzieci (Kraków, 2001), Z Piotrem nowych czasów. Powieść nie tylko dla młodych (Kraków, 2004), Powrót   do Polski. Powieść historyczna (Kraków 2013). Ponadto wydał powieści pt. Czy niewolnictwo musi być zawsze (Kraków 2009), To nie są moi rodzice (Kraków 2010), Nauczyciel, który nie opuścił dzieci (o Świętym Józefie de Calasanz, założycielu pierwszej bezpłatnej szkoły powszechnej w Europie), anegdotki i humoreski pt. „Wesoło w zakonie Pijarów” oraz zbiór wierszy z pobytu w Białorusi pt. „Idzie Chrystus przez Białoruś”.

O. Stefan  Denkiewicz utrzymywał ścisłe kontakty z “krajem lat dziecinnych” nie tylko poprzez swoją twórczość literacką ale również poprzez częste (w miarę możliwości) wizyty w Ostrołęce. Wielokrotnie spotykał się z czytelnikami w MBP w Ostrołęce oraz w ostrołęckich szkołach. Ilekroć był w Ostrołęce nigdy nie ominął Ostrołęckiej Książnicy, zachodził by przekazać swoje najnowsze książki do zbiorów bibliotecznych, aby porozmawiać. Zawsze pełen sił witalnych mimo poważnego już wieku, z poczuciem humoru, uśmiechnięty, pełen planów literackich. Będąc już poważnie chorym do końca pracował nad kolejną powieścią dla młodzieży.  Pamiętał też o czytelnikach z Ostrołęki przekazując kilka tygodni temu swoje najnowsze książki do ostrołęckiej biblioteki.
Pogrzeb odbędzie się 5 grudnia w Rzeszowie.