Tomasz Mateusiak z Ostrołęki: "Filipiny - mój punkt widzenia". Przeczytaj fascynującą relację z podróży!

Tomasz Mateusiak, polski lekkoatleta, uzdolniony fotograf i grafik z Ostrołęki wyjechał do Filipin by wspierać projekt Organizacji Charytatywnej. W swoją "podróż życia" zabrał aparat, który towarzyszy mu przez cały czas. Jest jego oczami i sercem. Poprzez fotografie z podróży opisuje w sposób emocjonalny swój pobyt na Filipinach. Tomasz podzielił się z nami swoimi relacjami i zdjęciami z podróży!


By na bieżąco relacjonować swój wyjazd, Tomasz Mateusiak stworzył bloga, na którym pisał, tuż przed wyjazdem: -Nie ukrywam, że trochę się stresuję, ale towarzyszą temu głównie pozytywne emocje. Świadomość, że można pomóc innym jest silniejsza od obawy przed nieznanym. Jedziemy we trójkę, więc będzie raźniej!

Pomysł wyjazdu narodził się za sprawą przyjaciół.

- Mój przyjaciel Michał Joachimowski  wraz ze swoją żoną Louise  zaproponowali  mi „podróż życia” w miejsce, w którym szczęście nabiera innego znaczenia. Będę wspierał ich w realizacji projektów dla Organizacji Charytatywnej - wyjaśnia Tomasz.

W swoją "podróż życia" zabrał aparat, który towarzyszy mu przez cały czas. Jest jego oczami i sercem. Poprzez fotografie z podróży opisuje w sposób emocjonalny swój pobyt na Filipinach.

-Jestem już na Filipinach. Podróż trwała jakieś 40h, ale była spokojna i ciekawa- relacjonuje Tomasz. -Filipińczycy są zakochani w stanach, więc każda inna twarz tutaj to „amerykanie”. Uśmiechają się miło i są bardzo przyjaźni a ja, jestem tutaj duży facet- dodaje żartobliwie.

Fragment wpisu z 3 października:
- Przylecieliśmy dzisiaj do Mindanao. (...)Ci biedni materialnie ludzie są tak szczęśliwi duchowo, że z nic nie jest w stanie tego zastąpić. Z miejsca zarażają uśmiechem, dobrocią, aż oczy napełniają się łzami ze szczęścia. W takich chwilach zdajesz sobie sprawę, co tak naprawdę liczy się w życiu. To nie jest tak, że robi nam się przykro, po prostu dostrzegamy pewne rzeczy których nie jesteśmy w stanie zauważyć, w naszym codziennym życiu. Większość z nich pierwszy raz widziała siebie na zdjęciu, na wyświetlaczu aparatu cyfrowego. Sprawiało im to taką frajdę, że nie mogłem opędzić się przed małymi modelami i modelkami.

Wpis z 5 października:
- Byłem w okolicach jednej ze szkół, gdzie swoją wiedzą „zastrzelił” mnie jeden z uczniów. Wiedział dokładnie gdzie znajduję się Polska i z jakimi państwami graniczy! – niesamowite!

Wpis z 9 października:
-Minął już tydzień odkąd wylądowałem na Filipinach. Aktualnie mieszkam w Bacolod (wyspa Negros) i zostanę tu do 12 listopada.  Mieszkamy praktycznie w slumsach, chociaż w domu betonowym, a nie w bambusowej chatce. Od dwóch dni dzielę pokój z moim nowym przyjacielem – gekonem. Niestety jest za szybki żeby go złapać, więc musiałem go zaakceptować .Jedzenie jest smaczne, dużo prosiaków i ryżu. Bronię się jak mogę przez spróbowaniem Baluta!. To kacze jajko, z kilkutygodniowym embrionem w środku, gotowym do spożycia! Obiecałem sobie, że nie spróbuję i słowa dotrzymam!

Wpis z 10 października:
-Zaczęliśmy zdjęcia do DreamBook’a, czyli projekt opowiadający o marzeniach dzieci z chóru. Jest ich 14cioro. Louise uczy je śpiewać, Michał kręci z tego film i pomaga mi przy zdjęciach. Ja robię zdjęcia i pomagam Jemu przy filmie. W połowie listopada lecimy do Hong Kongu na 10 dni i lecą z nami również dzieci z chóru. Będą miały koncert i spędzą miło czas. Będzie to dla nich niesamowite przeżycie bo nigdy dotąd nie opuściły swojej wyspy. Niestety czworo z nich będzie musiało zostać. Nie ma możliwości wyrobić dla nich paszportu, bo nie posiadają nawet aktu urodzenia...

To tylko fragmenty z obszernej relacji Tomasza Mateusiaka z "podróży życia", które autor nam udostępnił.


Pełne relacje z podróży można śledzić na blogu:  http://mateusiak.wordpress.com/
Zapraszamy do czytania!