
W czasie wojny Francji Napoleona z Prusami, której teatrem od końca 1806 roku były także nasze ziemie i w której sojusznikiem Prus była Rosja, na Kurpiowszczyźnie przebywały, niszcząc ją i dokonując rekwizycji, początkowo wojska rosyjskie, a przez następne miesiące – od stycznia niemal do końca czerwca – francuskie. Francuzi przez cały czas obozowali w dość dużym zgrupowaniu nad dolnym biegiem Omulwi, staczając częste utarczki z oddziałami wojsk rosyjskich, okresowo stacjonującymi na lewym brzegu rzeki.
15 lutego 1807 roku miała miejsce w Ostrołęce większa bitwa zakończona wygraną Francuzów. Mimo, iż Napoleon nie brał w niej bezpośrednio udziału, to przywiązywał do niej dużą wagę. Była ona dla niego tym ważniejsza, że nastąpiła w kilka dni po okupionej dużymi stratami bitwie pod Iławą (7 i 8 lutego) i pozwoliła szybko odbudować jego autorytet jako wodza.
Jak wynika z korespondencji Napoleona, wygrana ostrołęcka jeszcze dłuższy czas zajmowała jego uwagę. 22 marca polecił sporządzenie listy rannych pod Ostrołęką oficerów i żołnierzy oraz ich nagrodzenie. Później nazwa „Ostrołęka” została wyryta na Łuku Triumfalnym w Paryżu, co również nam, potomnym, ma przypominać o wadze tego wydarzenia i skłonić do bardziej szczegółowego poznania ostrołęckiej bitwy z 15 lutego 1807 roku, do czego serdecznie Was namawiam.
Marcin T.
Więcej informacji na temat bitwy możecie znaleźć m. in. w książce Witolda Kubła, Bitwa pod Ostrołęką 1807 r. Z dziejów kampanii napoleońskiej 1806 – 1807 w okolicach Ostrołęki, Ostrołęka 1992.