IPN zidentyfikował ciało działającego na naszym terenie bohatera Bolesława Częścika "Orlik"

Jednym ze zidentyfikowanych ofiar ekshumowanych na łączce w Warszawie a ogłoszonych przez IPN w dniu 28 września 2014 r. jest żołnierz XVI Okręgu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego "Mazowsze" Bolesław Częścik "Orlik".

Bolesław CZĘŚCIK (1924–1951)
Ur. 1 VI 1924 w Woli Józefowej, gm. Krasnosielec pow. Maków Mazowiecki, syn Józefa, „bogacza wiejskiego (16 ha)” – jak określono w wyroku – i Feliksy z Tomaszewskich.

Szkołę Powszechną 7 klas z wynikiem dobrym ukończył w Gąsewie pow. Maków Mazowiecki w 1938r. Na przełomie 1941/1942r. wstępuje w szeregi Związku Walki Zbrojnej składając przysięgę przed Feliksem Mamińskim  ps. „Leśnik”, a następnie wstępuje w szeregi  Narodowych sił Zbrojnych na placówce Wola – Pienice. Po wejściu Sowietów w oddziale NSZ Romana Dziemieszkiewicza „Adama”, „Pogody”. Nosił wtedy ps. „Orlik”. Brał udział w wielu akcjach zbrojnych oddziału na terenie powiatów: Ciechanów, Maków Mazowiecki, Ostrołęka i Pułtusk. Nocą z 1 na 2 V 1945 oddział „Pogody” rozbił areszt PUBP w Krasnosielcu koło Makowa Mazowieckiego, skąd uwolniono kilkudziesięciu żołnierzy AK, NSZ przeznaczonych do wywiezienia w głąb ZSRR. W akcji na Krasnosielc Bolesław Częścik wyróżnił się jako żołnierz, dając przykład innym jak należy walczyć. Z piwnic UB w Krasnosielcu  wyprowadza min. W. Wiszowatego „Zręba” , st. Majkowskiego, St. Macha oraz swojego ojca Feliksa, który był tak zbity, że nie poznał swojego syna.  Latem tego roku uczestniczył w rozbrojeniu Komendy Powiatowej MO w Makowie Mazowieckim. Komendę zdobyto bez żadnych ofiar z obu stron. Następnie związuje się  z oddziałem  Mariana Kraśniewskiego „Burzy” który działa już w ramach Narodowego Zjednoczenia Wojskowego pod dowództwem Feliksa Przybytniewskiego „Mieczysława” komendanta powiatu „Orawa” (Ostrołęka). Bierze udział w rozbrajaniu posterunków MO w Różanie, Baranowie, Chorzelach, w Myszyńcu, Kolnie i innych placówkach instalującego się systemu stalinowskiego na terenie Mazowsza Północnego.  W 1946 oddział zostaje podporządkowany komendantowi XVI Okręgu NZW „Mazowsze” kpt. Zbigniewowi Kulesza „Młot” i wcielony w skład  Pogotowia Akcji Specjalnej pod dowództwem chor.  Józefa Kozłowskiego „Lasa”. W oddziale PAS „Orlik” obejmuje drużynę, a następnie zostaje mianowany z-cą dowódcy plutonu i awansowany do stopnia plutonowego. Do końca 1946 brał udział w kilku akcjach: wykonywaniu wyroków na aktywistach PPR, rozbrajaniu milicjantów i akcjach kontrybucyjnych. 22 IV 1947 ujawnił się w Warszawie, wyjechał na ziemie odzyskane w okolice Stargardu i podejmuje zatrudnienia w jednym z Państwowych Zarządów Nieruchomości Ziemskich, a następnie przenosi się do miejscowości Drewnica koło Gdańska i tam znajduję pracę u rybaka na kutrze wiślanym. Wrócił jednak w rodzinne strony ze względu na trwające prześladowania rodziny.  13 IX 1950 zostaje aresztowany pod zarzutem nieszczerości ujawnienia i poddany 6 miesięcznemu brutalnemu śledztwu. Wojskowy Sąd Rejonowy  w Warszawie na sesji wyjazdowej w Pułtusku 7 IV 1951 pod przewodnictwem por. Edwarda Hollera skazał go na karę śmierci. Prezydent Bolesław Bierut decyzją z dnia 3 lipca1951 r. nie skorzystał z prawa łaski. Stracony 10 VII 1951 w więzieniu Warszawa Mokotów!
Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego w 2008 r.

Szczątki Bolesława Częścika odnaleziono 17 sierpnia 2012 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Powązkowskiego Wojskowego w Warszawie.

Takie słowa pożegnania przekazał rodzinie współtowarzysz w celi śmierci, który został ułaskawiony Stanisław Świercz „Grom”.  

POSŁANIE
„Orliku” – Przyjacielu miły
- gdy odchodziłem na zawsze z celi,
łzy w Twoich oczach współuśmiechu się skrzyły.

Żegnałeś się druhu wierny
ze swoimi przyjaciółmi
-my z Tobą – Ty z nami i powiedziałeś wtedy

-„och gdybym mógł moją śmiercią,
Was od niej uratować, cieszyłbym się bardzo,
bo mnie nie ma komu żałować.

Ni żona nie zapłacze,
ni dziecko nie zakwili,
och gdybym wiedział, że - Wy będziecie żyli”

On wie – Bóg mu przekazał
nasze od śmierci ułaskawienie,
może na jego westchnienie?

Do dzisiaj gdy spojrzę na fotos
mojego drogiego przyjaciela
widzę jego oczy i cienie i cela.

„Orliku” – dzisiaj przekazuję
Twojej rodzinie polecone mi przez Ciebie
posłanie – a oto one

- „Żegnajcie moi kochani na wieki
- a może tylko na krótkie rozstanie,
Bo niezbadane są jego wyroki”.  

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI !