Burmistrz Ostrołęki, który został... wiceprezydentem Białegostoku

Rządzenie w Ostrołęce mogło stać się trampoliną do większych magistratów, oczywiście pod warunkiem sprawnego zarządzania miastem. Tak było w przypadku Kazimierza Piotrowskiego, który Ostrołęką rządził w latach 1927-1930. Kilka lat później objął stanowisko wiceprezydenta Białegostoku. W obu miastach jest dobrze wspominany. Niestety, jego historia kończy się smutno.

Wybory do rady miejskiej w Ostrołęce odbyły się 3 kwietnia 1927 roku. Kilkanaście dni później pisała o tym gazeta "Czas". - Na zgłoszone trzy listy chrześcijańskie i cztery żydowskie wybrano: 15 radnych chrześcijańskich i 9 żydowskich. Z ugrupowań lewicowych przeszło 17, z prawicowych 7. Przedstawiciele ugrupowań prawicowych mają zamiar ubiegać się o unieważnienie wyborów - pisała gazeta.

W składzie rady miejskiej utworzył się silny blok lewicowy, co zapewniło mu prawo obsady stanowisk w magistracie.

Jednym z miejskich radnych wybrano wówczas Franciszka Apanowicza. Był on ogrodnikiem, mieszkającym na osiedlu Łęczysk. W radzie zasiadł także Antoni Kołakowski, kowal i ślusarz pracujący w kolejce wąskotorowej, członek Polskiej Partii Socjalistycznej.

Jedna ze wzmianek historycznych z tamtego czasu dotyczy także Józefa Leonika, który był kierownikiem szkoły na Stacji oraz Szkoły Podstawowej nr 1 im. Stanisława Jachowicza. W maju 1927 roku został wybrany zastępcą burmistrza Ostrołęki. Dwa miesiące wcześniej burmistrzem został Kazimierz Piotrowski ze Stronnictwa Chłopskiego - tę funkcję pełnił do 1930 roku, po czym... kilka lat później został wiceprezydentem Białegostoku.

Na przełomie 1929 i 1930 roku dochodziło do sporych zmian politycznych. Część radnych przeszła do obozu rządowego, co sprawiło, że lewica utraciła większość. Rada została rozwiązana, a nowe wybory odbyły sie 15 czerwca 1930 roku. Stronnictwo Chłopskie zdobyło jedynie 2 mandaty (wcześniej 8), a Piotrowski zakończył sprawowanie funkcji burmistrza.

Trzy lata rządów Piotrowskiego w Ostrołęce opisywano jako korzystne dla miasta. W zeszytach naukowych Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego z 1988 r. wspominano, że Piotrowski i rada miejska starali się wydźwignąć Ostrołękę z zaniedbania gospodarczego i kulturalnego. Lata 1927-1930 w Ostrołęce nazwano "latami wielkich inwestycji".

Zbudowano wówczas kilka przedsiębiorstw miejskich: elektrownię, rzeźnię, betoniarnię, cieplarnię i inne (...) wyremontowano wiele jezdni, ułożono nowe bruki, chodniki oraz urządzono skwer przy ulicy Kościuszki (...) Powstały także nowe dzielnice mieszkaniowe w pobliżu cmentarza oraz przy ulicy Łęczysk i Mazowieckiej

- pisze Jerzy Kijowski w Zeszytach Naukowych Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego.

Wracając do burmistrza Piotrowskiego: jak to się stało, że został on później wiceprezydentem Białegostoku? Wyjaśnia Henryk Majecki w "Białostocczyźnie" z 1991 roku:

W 1934 roku miały miejsce wybory samorządowe. W Białymstoku zwycięstwo odniosła lista prorządowa. Magistrat znalazł się w rękach ludzi związanych z obozem sanacyjnym. W trakcie analizy kandydatów do stanowisk prezydenta oraz wiceprezydenta padła kandydatura Kazimierza Piotrowskiego, posiadającego duże doświadczenie w pracy na odcinku samorządu. Kandydatura Kazimierza Piotrowskiego na wiceprezydenta miasta uzyskała akceptację większości radnych. Piotrowski przeniósł się z rodziną do Białegostoku. Na zajmowanym stanowisku dał się poznać jako zdolny administrator.

Kazimierz Piotrowski opisywany jest nie tylko jako społecznik, ale też osoba mająca wielkie serce. Gdy był wiceprezydentem Białegostoku, miał objąć opieką jednego z chłopców ze wsi, pomagając mu zdobyć wykształcenie. Historia Piotrowskiego kończy się jednak smutno: 25 września 1939 roku z białostockiego ratusza został zabrany przez NKWD, jego losy pozostały nieznane - nigdy już nie wrócił.

Źródło: J. Kijowski, "Kazimierz Piotrowski (1891-1939)", Zeszyty Naukowe OTN 1988; Cz. Parzych, "Ostrołęczanie okresu II Rzeczypospolitej", Zeszyty Naukowe OTN 1989; H. Majecki, Białostocczyzna 1991; "Czas" 22.04.1927