Biskup Janusz Stepnowski ostrzega przed lefebrystami z Ostrołęki

Biskup łomżyński Janusz Stepnowski w słowie pasterskim ostrzegł przed grupą działającą na terenie Ostrołęki.

Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X założone zostało w 1969 r. przez arcybiskupa Marcelego Lefebvre’a, stąd potoczna nazwa "lefebryści". W Ostrołęce grupa ta ma swoją kaplicę przy ulicy, którą terytorialnie obejmuje parafia św. Franciszka z Asyżu.

Konferencja Episkopatu Polski już w 1998 roku ostrzegała ludzi wierzących przed działalnością lefebrystów. Wówczas KEP oceniła ich jako "grupę schizmatycką", czyli oderwaną od jednego Kościoła Katolickiego. - Trzeba w tym miejscu przypomnieć, że przynależność katolika do grupy schizmatyckiej pociąga za sobą karę ekskomuniki - wskazywano.

Relacje na linii Kościół Katolicki - lefebryści wciąż są napięte, o czym świadczy najnowsze słowo pasterskie biskupa łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego.

- W ostatnim czasie z niepokojem zauważamy na terenie diecezji łomżyńskiej grupy osób, których działalność i dążenia są niezgodne z Magisterium Kościoła i godzą w jedność naszego Kościoła diecezjalnego, stanowiąc ponadto znamiona działania sekciarskiego - wskazał biskup. Ostrzegł właśnie m.in. przed lefebrystami z Ostrołęki.

Pełna treść słowa pasterskiego poniżej.

Drodzy Kapłani, Siostry i Bracia zakonni!
Drodzy Bracia i Siostry, umiłowani Diecezjanie!

Przeżywany aktualnie w Kościele w Polsce rok duszpasterski i towarzyszące mu motto: „Wierzę w Kościół Chrystusowy”, jest dla nas wszystkich okazją do pogłębienia nie tylko wiedzy na temat Kościoła, lecz także uświadomienia sobie ogromnej wartości Kościoła jako wspólnoty ochrzczonych, świeckich i duchownych, której Głową jest Jezus Chrystus. Dla każdego jest to sposobność do wyrażenia wiary w Kościół jeden, święty, powszechny i apostolski oraz uświadomienie sobie, że przez przyjęty chrzest wszyscy należymy do tej wspólnoty i każdy z nas ma w niej określone miejsce oraz powołanie, które powinniśmy wypełniać zgodnie z wolą Bożą.

Doświadczenie wspólnoty Kościoła, a przede wszystkim obecność Chrystusa w tej wspólnocie „po wszystkie dni aż do skończenia świata” (Mt 28, 20b), dla nas wierzących jest siłą w realizacji powołania do świętości w naszym codziennym życiu. Od samego początku istnienia Kościoła doświadczenie miłości Boga płynie szczególnie przez słowo Boże i sakramenty, znaki Bożej łaski, ustanowione przez Chrystusa i przekazane Kościołowi i jego pasterzom. Przez prawie 2000 lat istnienia Kościoła Chrystus za pośrednictwem pasterzy udziela nam Bożego życia, podtrzymuje i karmi wspólnotę swych uczniów, którymi wszyscy jesteśmy od momentu chrztu, i prowadzi nas do swego Królestwa. Przez słowo Boże, sakramenty i dar wspólnoty Kościoła jednoczy nas ze sobą.

Duch Święty udziela w Kościele wiernym licznych darów charyzmatycznych, które służą zbudowaniu wspólnoty i ubogacają życie kościelne. Należy jednak pamiętać, że korzystanie z tych darów może być owocne jedynie w łączności z pasterzami Kościoła, do których należy sąd o ich autentyczności i właściwym z nich korzystaniu. Przez wieki istnienia Kościoła Chrystusowego ta jedność ze Zbawicielem wyrażała się i nadal się wyraża w jedności wszystkich ochrzczonych, którym w imieniu Chrystusa przewodzą pasterze – biskupi i prezbiterzy. Jedność wiernych i pasterzy w Kościele, którego Głową jest Chrystus, zawsze wydawała piękne owoce wiary i miłości.

Uświadamiamy sobie, że na przestrzeni wieków życia Kościoła były i wciąż są obecne bolesne doświadczenia podziałów, niezgody i grzechów. Tak jak cieszymy się doświadczeniem wiary, miłości i jedności w życiu rodzin, osób zakonnych i duchownych, ruchów, wspólnot i stowarzyszeń kościelnych, tak zasmucające są pojawiające się podziały, niezgoda, godzenie w jedność wspólnoty Kościoła przez nieposłuszeństwo i szerzenie błędnej nauki.

W ostatnim czasie z niepokojem zauważamy na terenie diecezji łomżyńskiej grupy osób, których działalność i dążenia są niezgodne z Magisterium Kościoła i godzą w jedność naszego Kościoła diecezjalnego, stanowiąc ponadto znamiona działania sekciarskiego. Należą do nich rozpowszechniane niepotwierdzone przez Kościół tzw. objawienia prywatne oraz powstające inicjatywy i miejsca modlitw – bez zgody i błogosławieństwa Biskupa Łomżyńskiego – na terenie parafii Brańszczyk w miejscowości Turzyn, na terenie parafii pw. św. Franciszka z Asyżu w Ostrołęce związane z działalnością kapłanów Bractwa św. Piusa X, tzw. lefebrystów, na terenie parafii Osuchowa, a ostatnio również w Ostrożnem k. Zambrowa ze względu na pojawiające się tam osoby, niemające mandatu Kościoła. W tym miejscu przypominam również, że aprobaty Kościoła i biskupa miejsca nie posiada działalność modlitewna w miejscowości Czatachowa k. Częstochowy oraz w miejscowości Grzechynia na terenie archidiecezji krakowskiej, którą prowadzą kapłani będący w karach kościelnych nałożonych przez biskupów miejsca i potwierdzonych przez Stolicę Apostolską.

Zwodnicza i zasmucająca jest działalność kapłanów suspendowanych, tzn. znajdujących się w karach kościelnych, którzy trwają w uporczywym nieposłuszeństwie Kościołowi i swym przełożonym. Niestety działanie takich kapłanów uwidacznia się również na terenie naszej diecezji. Należy wiedzieć, że suspendowany kapłan, który trwa uporczywie w nieposłuszeństwie i wykonuje czynności kapłańskie, nie działa w imieniu Kościoła. Takiemu kapłanowi nie wolno głosić słowa Bożego, sprawować sakramentów i sakramentaliów. Suspendowany ksiądz udziela nieważnie rozgrzeszenia, zatem nie odpuszcza grzechów, natomiast sprawowana przez niego Msza święta, choć jest ważna, to pozostaje niegodziwa, czyli godzi w świętość sakramentu. Taki ksiądz uważa sprawowane sakramenty za swoją własność i, sprawując je, będąc w karach kościelnych, popełnia grzech ciężki oraz bierze za to odpowiedzialność przed Bogiem.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wierni, którzy posiadają wiedzę o karach nałożonych przez Kościół na kapłana, a mimo wszystko uczestniczą w jego posłudze i o nią proszą, zaciągają na siebie ciężką winę moralną, gdyż biorą udział w tym, co stoi w sprzeczności z Kościołem i poważnie godzi w jego jedność.

Drodzy Bracia i Siostry! To, co napełnia nas smutkiem i bólem, należy przekuć w modlitwę. Biorąc przykład z Chrystusa, naszego Zbawiciela, który w Wieczerniku prosił Ojca za swoich uczniów, aby byli jedno (por. J 17, 11), zwracam się z prośbą o tę modlitwę do wszystkich diecezjan: rodzin, osób chorych i cierpiących, kapłanów, sióstr i braci zakonnych, członków ruchów, wspólnot i stowarzyszeń kościelnych działających na terenie naszej diecezji. Niech wspiera nas wstawiennictwo św. Jana Pawła II i jego modlitwa o jedność w Kościele:

Boże, Ojcze Pana naszego, Jezusa Chrystusa, jedynego Zbawiciela, dozwól, abyśmy uświadamiali sobie wielkie niebezpieczeństwa, w jakich pogrążają nas nieszczęsne podziały. Spraw, aby znikła wszelka nienawiść, wszelkie przesądy, wszystko, co może nam stawiać przeszkody na drodze do zjednoczenia i Bożej zgody. Jak jest tylko jedno Ciało i jeden Duch i jedna nadzieja, którą otrzymaliśmy, jak jest jeden Pan, jeden chrzest, jedna wiara, jeden Bóg i Ojciec wszystkich, tak też spraw, abyśmy mogli żyć zjednoczeni świętymi węzłami prawdy i pokoju, wiary i miłości i jedną myślą oraz jednym głosem mogli wychwalać Ciebie. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

+ Janusz Stepnowski
BISKUP ŁOMŻYŃSKI