Tak przed II Wojną Światową wyglądał budynek jednej z ostrołęckich szkół

Patrząc na tę archiwalną fotografię niełatwo odnaleźć podobieństwo do obecnego wyglądu budynku, w którym dziś funkcjonuje jedna z najstarszych szkół w regionie.

Mowa tu o Zespole Szkół Zawodowych nr 1 im. dr Józefa Psarskiego w Ostrołęce, funkcjonującej w gmachu między ulicami Inwalidów Wojennych, 11 Listopada i Prądzyńskiego. Zarówno szkoła jako instytucja oraz budynek, w którym się znajduje mają długą i szczytną historię. Jednym z ciekawszych wątków historycznych kierowaną przez siebie od wielu lat placówką podzielił się na facebook’u obecny dyrektor szkoły, Tadeusz Olszewski.

Tak wyglądała bryła szkoły po pierwszej przebudowie. O tym, że wsparta jest na świątyni świadczy część wieży, która po kolejnych przebudowach zostanie zlikwidowana.  Autorem adaptacji był p. Rudolf Macura, nauczyciel rysunku  w szkole.

    "W połowie 1919 r. objął stanowisko architekta powiatu ostrołęckiego, okresowo także powiatów łomżyńskiego i ostrowskiego. Z uwagi na ogrom zniszczeń wojennych, skoncentrował się przede wszystkim na odbudowie i konserwacji zabytków ziemi kurpiowskiej m.in.: kościołów pobernardyńskiego p.w. św. Antoniego i farnego w Ostrołęce, kościoła parafialnego p.w. św. Ducha w Kadzidle,kościoła p.w. Narodzenia NMP w Nowogrodzie oraz kościoła parafialnego p.w.św. Wawrzyńca w Kleczkowie.

Jednocześnie projektował nowe świątynie: kościół parafialny w Bronowie pod Łomżą (niezrealizowany), kościół p.w. Michała Archanioła w Czarni koło Lipniki kościół p.w. Matki Boskiej Różańcowej w Kuziach. Dla obu parafii Macura zaprojektował także budynki plebanii. Twórczość architektoniczna Macury z lat 20. XX w., inspirowana w znacznym stopniu stylami historycznymi, jak też kurpiowskim budownictwem, mieściła się w panujących wówczas w polskiej architekturze tendencjach do poszukiwań rodzimego stylu."

Opracował: Sebastian Wicher
Galeria im. Sleńdzińskich w Białymstoku

- czytamy we wpisie dyrektora Olszewskiego.



A tak obecna „metalówka” wyglądała pod koniec XIX wieku. Budynek szkoły wzniesiony został na zniszczonych działaniom wojennymi murach cerkwi.

Ta piękna cerkiew zbudowana pod koniec XIX w., stanie się "kamieniem węgielnym" budynku głównego naszej szkoły. Została zbudowana na "Felkowej Górze" (dawna nazwa tego miejsca). Była to typowa wydma piaskowa jakich wiele na Kurpiowszczyźnie. Ciekawym faktem jest to, że żołnierze carscy z koszar wojciechowickich plantowali teren pod świątynię, wynosząc piasek w plecakach żołnierskich.

- czytamy w innym wpisie dyrektora Olszewskiego.